Twee artikelen betreffende een pseudo-pleidooi voor het invoeren van de Thaise dam bij 10x10 internationaal dammen. Het was mijn bijdrage in de discussie die op DamWeb Forum gevoerd werd (en nog steeds wordt) over de wenselijkheid om iets aan de spelregels te veranderen om het hoge remisepercentage bij met name toptoernooien naar beneden te krijgen.
Eerste artikel:
Invoering Thaise dam brengt remisepercentage drastisch omlaag
Het damspel wordt, in allerlei variëteiten, in bijna de hele wereld gespeeld en ik denk dat het internationale 10x10-spel de beste ingrediënten te pakken heeft:
Maar als ik, als de 'Pool' in het verhaal van Manoury, ons huidige spel opnieuw had mogen introduceren, had ik een ingrediënt uit een ver tropisch land toegevoegd: de Thaise dam.
Wat is een Thaise dam? Wel, dat is er een met dezelfde mogelijkheden als de (lange) internationale, met een 'kleine' beperking. Na een slag over een of meer schijven, dient de dam plaats te nemen op het veld direct achter de laatstgeslagen schijf.
Deze kleine beperking heeft ongedacht grote consequenties: 2 om 1 is gewonnen, plaats de 2 dammen maar eens op 45 en 50.
Er verandert natuurlijk wel wat. 'Guerra' is plots gewonnen voor zwart na (1-7). En het motief wit dam 1 / zwart schijven 24,30,35. verliest wit ook als hij aan zet is: op 1-45 gewoon (24-29) en (30-34).
Persoonlijk ben ik niet zo'n voorstander van spelregelverandering, maar als sommige dammers er toch over nadenken, dan is dit wellicht een optie.
Het voordeel van het invoeren van de Thaise dam is dat een overwinning op zuivere en niet-geforceerde manier wordt verkregen, conform de hoofdregel van het spel dat in al zijn diversiteiten door ongeveer 800.000.000 mensen op de wereld wordt gekend: je hebt gewonnen als je de schijven van je tegenstander hebt geslagen of vastgezet. Bij het doordammen en de Delftse telling wordt een materiele voorsprong gehonoreerd en dat is niet in de geest van het 'wereldlijke' dammen.
Overigens is het dammen in Thailand, met 'hun' dam dus, buitengewoon populair. In Bangkok, maar ook in de kustplaatsen in het zuiden, 1000 km verder. Op iedere straathoek wordt door jongelui naar hartelust gedamd. Cafétafeltjes hebben ingelegde damborden en zijn voorzien van de onvermijdelijke coladoppen. Er moeten honderdduizenden fanatieke dammers zijn in Thailand, een land dat nooit is gekoloniseerd, dus waar dat spel nu weer vandaan komt? ...
Tweede artikel:
Spelregels alleen wijzigen binnen het kader van de Grote Gemene Deler
Als we de spelregels ooit zouden moeten veranderen, dan zou dat naar mijn idee toch in de geest moeten zijn van het damspel zoals dat gekend wordt door zo'n 600.000.000 à 800.000.000 mensen (of misschien meer, ik heb ze niet geteld) op de wereld. En dan maakt het niet uit op welk bord (8x8, 10x10 of 12x12) er gespeeld wordt, of achteruitslaan mag (moet), of meerslag voorgaat, of een dam gelijk gekroond wordt, wat voor bevoegdheden een dam heeft en zelfs niet of er recht of schuin gespeeld wordt...
De Grote Gemene Deler blijkt steeds:
Dat betekent dat, als men deze criteria volgt, zowat alle voorgestelde spelregelwijzingen afvallen. (Een voorbeeldje: bij de Koningsdam is er sprake van drie verschillende soorten stukken. Bovendien doet het gekunsteld aan: waarom is alleen de derde dam een Koningsdam en hoe zit het met de Koningsdam bij een 'groter' eindspel dan 3-om-1?)
Er is een uitzondering en dat is, daar-komt-ie-weer, de Thaise dam. Miljoenen jonge Thai spelen er met veel enthousiasme mee, in de open lucht, bijna op iedere straathoek. Zowel in de donkere stegen in Bangkok als aan het palmenstrand van Ko Phuket...
Maar... ik ben vooralsnog geen voorstander van spelregelwijziging. Eerst maar eens sommige toernooivormen veranderen, in elk geval de match om de wereldtitel en wellicht de NK-finale. En sowieso het driepuntensysteem invoeren bij rondtoernooien.