|
Domchev
ging maar door en door Eric
van Dusseldorp Het
Zwitsers systeem, een toernooivorm die bij het dammen maar ook bij het
schaken veel voorkomt, heeft de charme dat een verloren partij tegen een
concurrent in een later stadium nog goedgemaakt kan worden. Bij klassiek
rondspel gebeurt dat bijna nooit: verlies je van een medegegadigde voor de
hoogste plek, dan kun je het voor de rest van het toernooi bijna wel
vergeten. Tegen een concurrent speel je immers een vierpuntenduel. Dat is
immers het verschil tussen 2-0 en 0-2. Maar daar blijft het meestal niet
bij. Bij veel rondtoernooien geldt bij gelijk eindigen het SB-systeem of
zelfs het onderlinge resultaat. Dan blijkt de winnaar van het
vierpuntenduel zelfs een soort bonus te hebben gekregen. Fictief hebben we
dan dus te maken met een meer-dan-vierpuntenduel. Gelukkig
had Rijnsburger Cor van Dusseldorp daar in het toernooi in Tavira,
Portugal, geen last van. Vorige week zagen we hem een spectaculaire partij
tegen Zainal Palmans winnen. Dat was ook hard nodig, want in de beginfase
was de latere toernooiwinnaar onderuitgegaan tegen uitgerekend zijn
concurrent, Litouwer Alexej Domchev. Wit: C. van Dusseldorp – Zwart: A. Domchev
Zie
diagram. Zwart heeft duidelijk de leiding en wit moet verdedigen. Met enig
beleid is de stand nog wel binnen de remisegrenzen te houden, maar dammers
uit de voormalige Oostbloklanden hebben de vervelende neiging om in dit
soort stellingen pas echt te gaan dammen. En ze gaan maar door en door en
door… 39.
35-30, 13-18; 40. 30-25, 20-24; 41. 45-40, 14-19; 42. 40-35, 9-13; 43.
32-28, 23x32; 44. 38x27, 8-12; 45. 34-30, 10-14; Het
wordt nu toch wel nijpend. Wit moet rekening houden met de 2-om-2 (17-21,
22-28) maar ook met (14-20), een zet die uiteraard na 31-26 volgt. Ook op
43-38 volgt verassend (14-20) 25x23 (18x49) en nu kan wit zelfs op drie
manieren twee schijven slaan. Alles verliest en het is niet moeilijk te
zien hoe. Wit besluit toch maar de 2-om-2 toe te laten. Het blijkt precies
verloren. 46. 43-38, 17-21; 47.
27x16, 22-28; 48. 33x22, 18x36; 49. 16-11, 12-17; 50. 11x22, 36-41; 51.
22-17, 41-47; 52. 38-32, 47-41(?); Sneller
wint (14-20) 25x23 (47-29!) 30x8 (29x2). 53.
32-27, 41-28; 54. 17-12, 28x50;
en ofschoon de Litouwer de eerste combinatie-met-plakker had gemist, liet
Van Dusseldorp zich 12-7 (14-20) 25x23 (50-28!) met rondslag niet meer
bewijzen en gaf op. We
keren terug naar stand na 45…, 10-14; Staat wit dus verloren? Nee, want
de computer vond het volgende pad naar remise: 25-20 (14x34) 39x30 (17-21)
27x16 (22-28) 33x22 (18x36) 16-11 en hoe nu verder? (12-17) etc. werkt
niet afdoende en wit dreigt met het droge 30-25, 35-30 en 25-20 met nóg
een doorbraak. Het stalen ros komt nog met het volgende variantje: dus na
16-11: (13-18) 11-6 (24-29) 30-25 (19-24) 35-30 24x35 25-20 en remise.
Voor Van Dusseldorp was deze tegenvaller het startsein om verder al zijn
partijen te winnen en dat deed hij dan ook. Het
slotakkoord in de laatste ronde tegen de Belg Ronald Schalley. Wit: C. van Dusseldorp – Zwart: R. Schalley
41.
38-32, 12-17; 42. 31-26, 20-24; 43. 50-44, 19-23; 44. 44-40, 8-12; 45.
49-43, 30-35; 46. 43-38, 35x44; 47. 39x50, 24-30; 48. 33-29
(en niet 33-28? vanwege 17-21),
30x39; 49. 29x7, 2x11; 50. 27-21, 16x27; 51. 32x12 en 2-0 &
toernooiwinst.
Vandaag
houdt de Kring voor Damproblematiek een reünie in Purmerend. Op
het programma staat onder meer een wedstrijd probleemconstructie met als
opdracht: schijfnaturel met als laatste slag 6x17. De witte schijf op 6
dient tijdens de ontleding te worden gebracht. Pieter
Kuiper uit Hoorn heeft er al eentje gemaakt, maar vanwege voorkennis zal
deze natuurlijk niet mogen meedingen naar de prijzen. De vraag is of een
van de deelnemers, mede gezien de korte tijd die ervoor staat, tot een nog
betere compositie zal komen. Zie diagram . Wit begint en wint.
|